ایران از ابتدا تاکنون

ایران از ابتدا تاکنون

پادشاهی ماد:
1- دیااکو
2-فرورتیش
3- هووخشتر
4- اژی دهاک
 
پادشاهی هخامنشیـان:
1- کورش بزرگ هخامنشی
2- کمبوجیـه
3-گئومات
4- داریوش
5-خشایارشا
6-ارتخشـیر اول
7- خشایارشا دوم
8- سغدیانس
9- داریوش دوم
10- اردشیر دوم
11- اردشیر سوم
12-آراسک
13-داریوش سوم
حمله اسکندر مقدونی و حکومت وی بر ایران

سلوکیـان:
1-سلوکوس اول
2-آنتیوخوس اول
3-آنتیوخوس دوم

پادشاهی اشکانیـان:
1-ارشـک بزرگ
2- تیرداد
3- اردوان اول
4-فریاپات
5- فرهاد اول
6- مهرداد اول
7-فرهاد دوم
8-اردوان دوم
9-مهرداد دوم
10- سندروک
11-فرهاد سوم
12-مهرداد سوم
13- ارد اول
14-فرهاد چهارم
15-فرهاد پنجم
16-ارد دوم
17- واتان اول
18- اردوان سوم
19- بلاش اول
20- اردوان چهارم
21-خسرو
22- بلاش دوم
23-بلاش سوم-چهارم
24- بلاش پنجم
25-اردوان پنجم
 
ساسانیان:
1- اردشیر بابـکان
2- شاپور اول
3- هرمز اول
4- بهرام اول
5- بهرام دوم
6- بهرام سوم
7- نرسی
8-هرمز دوم
9- آذرنرسی
10-شاپور دوم
11- اردشیر دوم
12- شاپور سوم
13- بهرام چهارم
14- یزدگرد اول
15-هرمز سوم
16- فیروز اول
17- بلاش
18- قباد اول (بار اول)
19- جاماسب
20- قباد اول (بار دوم)
21- خسرو انوشیـروان
22- هرمز چهارم
23- خسرو پرویز
24-قباد دوم
25- اردشیر سوم
26-خسرو سوم
27-جوانشیر
28-بانو پوراندخت
29-گشتاسب بنده
30-بانو آزرمیدخت
31- هرمز پنجم
32- خسرو چهارم
33- فیروز دوم
34- خسروپنجم فرخزاد
35- یزدگـرد سوم

پادشاهی طاهریـان:
1-طاهر ذوالیمینین
2-طلحه بن طاهر
3-عبدالله بن طاهر
4-طاهر بن عبدالله

پادشاهی صفـاریـان:
1-یعقـوب لیث صفاری
2-عمرو لیث صفاری
 
✅پادشاهی سامانیـان:
1- امیراسماعیل سامانی
2- ابونصـر احمد سامانی
3- ابوالحسن نصر سامانی

پادشاهی زیاریان:
1- مردآویچ زیاری
2- وشـمگیر زیاری
3- بهسـتون زیاری
4- کاووس زیاری

سلسله غزنویـان:
1-سلطان محمود غزنوی
2-سلطان محمد غزنوی
3- سلطان مسعود غزنوی
 
پادشاهی سلجوقیـان:
1- رکن الدین طغرل
2- عضدالدین الب ارسـلان
3- معزالدین ملکشـاه
4-ابوالمظفر برکیـارق

پادشاهی خوارزمشاهیان:
1- قطب الدین محمد خوارزمشاه
2- علاءالدین ابوالمظفر خوارزمشاه
3- تاج الدین ابوالفتح ایل ارسلان خوارزمشاه
4- جلال الدین محمود خوارزمشاه
5- علاءالدین تکش خوارزمشاه
6- سلطان جلال الدین محمد خوارزمشاه 
7- سلطان جلال الدین منکبرنی

ایـلخانان مغول:
1- هلاکو
2- آباقاخان
3-سلطان احمد تگودار
4- ارغـون خان
5- گیخاتـون
6-بایدوخان
7-غازان خان
8- اولجایـتو خدابنده
9- ابوسعید بهادرخان
10- ارپاگاوون
11- موسی خان
12- محمدخان
13- ساتی بیک
14- جهان تیمور
15-سلیمان خان
16-طغاتیمور خان
17- انوشیروان عادل

سربداران:
1- خواجه یحیی کرابی
2-شاه خواجه ظهیر کرابی
3- پهلوان حیدر قصاب
4-میرزا لطف الله
5-شاه پهلوان حسن دامغانی
6-شاه خواجه نجم الدین علی مؤیـد

تیـموریـان:
1- تیـمور بزرگ گورکانی
2- شاهرخ میرزا
3-میرزا الغ بیک
4-شاه میرزا عبداللطیف
5 میرزا عبدالله
6- میرزا بابر
7-ابوسعیـد

پادشاهی آق قویونلـو:
1-شاه حسن بیک
2-شاه سلطان خلیل
3- یعقوب بیک
4- بایسنقـر
5-شاه رسـتم
6-شاه احمد
7- الوند بیک

سلسله صفـویه:
1-شاه اسماعیل صفـوی
2- شاه تهماسب اول
3-شاه اسماعیل دوم
4- سلطان محمد خدابنده
5-شاه عباس اول
6-شاه صفـی
7-شاه عباس دوم
8-شاه سلیمان صفوی
9-شاه سلطان حسین صفوی
استیلای افاغنه
10-شاه تهماسب دوم
11-شاه عباس سوم
 
پادشاهی افشار:
1- نادرشاه افشار
2-عادلشـاه افشار
3-ابراهیم شاه افشار
4-شاهرخ شاه افشار

سلسله زندیه:
1- کریـم خان زند
2- ابوالفتح خان زند
3- علیمرادخان زند (بار اول)
4- محمدعلیخان زند
5- صادقخان زند
6-علیمرادخان زند (بار دوم)
7-شاه جعفرخان زند
یدمرادخان زند
8-شاه لطفعلـی خان زند

پادشاهی قـاجار:
1-آغا محمدخان قاجار
2-فتحعلی شاه قاجار
3-محمدشاه قاجار
4-ناصرالدین شاه قاجار
5-مظفرالدین شاه قاجار
6-محمدعلی شاه قاجار
7-احمدشاه قاجار
پادشاهی پهـلوی:
1-رضـا خان  پهلـوی
2-محمـدرضا پهـلوی

جمهوری اسلامی:
امام خمینی
آیت ا.. خامنه ای

تاریخچه آئین چهارشنبه سوری در فرهنگ ایرانیان باستان تاکنون

تاریخچه آئین چهارشنبه سوری در فرهنگ ایرانیان باستان تاکنون

. . .

. . .

یکی از آئینهای سالانه و دیرینه ی ایرانیان جشن سوری، چهارشنبه سوری یا به عبارتی دیگر چارشنبه سوری است. ایرانیان آخرین سه شنبه سال خورشیدی را با بر افروختن آتش و پریدن از روی آن به استقبال نوروز می روند. چهارشنبه سوری، یک جشن بهاری است که پیش از رسیدن نوروز برگزار می شود….

مردم در این روز برای دفع شر و بلا و برآورده شدن آرزوهایشان مراسمی را برگزار می کنند که ریشه اش به قرن ها پیش باز می گردد که مراسم ویژه آن در شب چهارشنبه صورت می گیرد برای مراسم در گوشه و کنار کوی و برزن نیز بچه ها آتش های بزرگ می افروزند و از روی آن می پرند و ترانه (سرخی تو از من ، زردی من از تو ) می خوانند. ظاهرا مراسم چهارشنبه سوری برگرفته از آئینهای کهن ایرانیان است که همچنان در میان آنها و با اشکال دیگر در میان باقی بازماندگان اقوام آریائی رواج دارد و “سور” در زبان و ادبیات فارسی و برخی گویش های ایرانی به معنای “جشن”،”مهمانی“و “سرخ” آمده است.

جشن سور از زمان های بسیار دور در ایران مرسوم بوده است. قبل از ورود اسلام به ایران هر سال ۱۲ ماه، و هر ماه به ۳۰ روز بوده که هر کدام از این ۳۰ روز اسمی مشخص داشته است که بعد از ورود اسلام به ایران تقسیمات هفته نیز به آن اضافه شد. در ایران باستان در پایان هر ماه جشن و پای کوبی با نام سور مرسوم بوده است. مختار برای کشتن یزید که در شهر کوفه که اکثر آنان ایرانی بوده اند از این فرصت استفاده کرده و در زمان همین جشن که مصادف با چهارشنبه بود یزید را قصاص نمود. بعد از گذشت چند سال بعد از ورود اسلام به ایران به آرامی جشن سور در ایران کم رنگ و به آخرین چهارشنبه سال محدود شد. جشن سور از مراسم اصیل ایرانی است و منشا خارجی ندارد. آتش از عناصر چهارگانه است و تنها عنصری است که آلوده نمی شود به همین منظور از گذشته های بسیار کهن تاکنون این آداب مرسوم بوده است.

درآمدی بر پیدایی وبرگزاری آیین نوروز

دکتر علی‌قلی محمودی‌بختیاری- نوروز هنگامه راستان‌خیز طبیعت و روز نوشدن جهان هستی، هنگام وزش باد صبا و رویش گیاهان و شکوفایی گل‌ها، آغاز سال جهان و شادی‌بخش جهانیان و آرنگ فروغ‌مند فرهنگ ایران‌زمین به همه ایرانیان آزاده و همه آزادگان جهان، فرخنده باد.

به امید آن‌که با آغاز این نماد خِرد و مردمی‌ و نشان فرهنگ راستین انسان، نامردمی‌ها، بدسگالی‌ها، پرخاشگری‌ها، ستیز و جنگ، خونریزی‌ها، آزار‌ها و شکنجه‌ها … پایان پذیرد و نابخردان حاکم بر جهان و عاملان جهل و بیداد، به خود آیند و به فر این رستاخیز طبیعت در خود بنگرد. به خرد و اندیشه و معرفت بگرایند تا همه مردم همدوش با این روز خسته و آغازینه‌ی خدایی به سوی “شهرستان نیکویی” و “بهشت مینو” و طبیعت زیبا، جهان عشق و مهر و آفرینش و سازندگی –وجدان و وشتان، دست افشان و پای‌کوبان _ با خنده‌های برخاسته از دل و جان، رهسپار شوند. دیو جنگ و جهل و نفرت و آزار و ویرانی را به زنجیر کشند و دست مهر و دوستی یکدیگر را بفشارند و درفش آزادی و آزادگی را بر افرازند…

پس از این شادباش نوروزی برای شما مژده‌ای دارم و آن این‌که خواست خِرد بر کرسی نشست و دیدم که سرانجام، خردمندان جهان نشستی ساختند و اندیشیدند و نوروز باستانی و جشن باشکوه انسانی ایرانی را به عنوان آغاز سال برای همه جهان پسندیدند و برگزیدند که این عید نه برخاسته از نام کسی و فردی است و نه وابسته به کیش و آیینی خاص، که گزینشی است خردمندانه و برخاسته از اندیشیدن درست و استوار بر هنجار آفرینش و ناموس طبیعت و شناختن زمان و آگاهی بر چند و چون گردش سپهر و مهر و سیارگان منظومه خورشیدی کارگر بر زمین… اینان دریافتند که بر این کره‌ی خاکی، مردمی‌ بودند- و هستند- که با گذشت زمان به شناخت خود و آن‌چه پیرامون خود می‌دیدند کامیاب شدند. در برابر “زمین بی‌کران”، “زمانی کران‌مند” را در نظر گرفتند. این زمان‌شناسی در هزاره‌ی دهمِ همین “زمان کران‌مند” به رای و اندیشه‌ی “مرد بینادل” و صاحب‌نظری پدید آمد که ما او را “روشنفکر”، “بینادل” یا به گفته‌ی حافظ “نظرباز” می‌دانیم. او گفت: زمان و زمین و سپهر و پیوند ستارگان را با زمین درست دریابید تا شاد زیوید، تا زیوید جهان‌تان بکامه تن و مینوتان بکامه روان باشد… باید نیک بیندیشید، اندیشه‌ی نیک را نیکو بیان کنید و بیان نیک را نیکو بکار بندید… همین و همین.

موقعیت زنان در دوره هخامنشی

موقعیت زنان در دوره هخامنشیان

مرد و زن در کنار هم کار کرده و حقوق و دستمزدی یکسان دارند و گاه حتی کارهای سخت تر بر عهده زنان بوده، مثل: کشاورزی و سنگ سابی .گفته شده که به احتمال خیلی زیاد صیقل نهایی نقش برجسته های سنگی همچون نقوش بر جای مانده از تخت جمشید کار زنها ست که بسیار هم کار سختی بوده ) نکته جالب اینکه ؛ زنها با به دنیا آوردن کودکی برای مدتی از کار بیرون معاف شده و در طول مرخصی زایمان حقوق دریافتی داشتند ( حقوقی حداقلی و تا حد گذران زندگی ) ، اضافه حقوق برای نوزادان پسر دو برابر نوزادان دختر بوده و این نشان می دهد که شاه از نوزادان پسر بیشتر از نوزادان دختر خرسند می شده!  طبق مدارک موجود ، این تنها موردی است که میان زن و مرد فرقی دیده می شود ) در دربار ، کارگاه های خیاطی بیشتر در اشغال زنان بوده و مردها گاه نیز زیر دست زنان قرار می گرفتند اما در عوض کار دوخت لباس شاه را خیاط های مرد برعهده داشتند .در کارگاههای شاهی همواره سرپرستی و مدیریت با زنان بوده .

زن در هنر هخامنشی

در این دوره تصویر هیچ زنی دیده نمی شود ، به عبارتی ما تصویر زن را در نقوش عمومی نمی بینیم اما در میان آثار هنری کوچک به نقش های بیشماری بر می خوریم ، نکته جالب اینجاست که نوع آرایش و نوع مدل لباس و حتی استفاده از زیور آلات در این دوره بین زن و مرد یکسان بوده به طوری که تشخیص زن و مرد در تصاویر موجود در این دوره بسیار دشوار بوده و زنها تنها از روی خصوصیات اندامیشان تشخیص داده می شدند. ( مردها در این دوره مانند زنها از لوازم آرایشی استفاده میکردند و استفاده از زیورآلات در هر دو رایج بوده، بنابراین معلوم می شود که در سراسر امپراطوری هخامنشی از " مُد " واحدی پیروی شده است . ( یکی از رایج ترین سرپوش ها در این دوره ، سرپوش کنگره داری شبیه به تاج بوده که هم در زنان و هم در مردان دیده شده ) آرایش مو نیز تقلیدی از آخرین " مُد " این دوره است که در نگاره های تخت جمشید مشاهده می کنیم ( موها ، کوتاه و به صورت دایره ی موج دار انبوهی در اطراف سر دیده می شود ، چه در زنان و چه در مردان ، البته مدل موی زنان بلند پایه درباری همچون شاهزادگان مانند مدل موی مردان بوده ولی مدل موی زنان عادی و ندیمه های زن ، بلند و بافته است ) .در لباس زنان بلند پایه دربار در مقایسه با لباس ندیمه هایشان و زنان عادی پارچه بیشتری به کار رفته است ، نمونه بارز آن چادری است که بر روی کلاه کنگره دار می پوشند . ( نکته : اولین حضور استفاده از چادر در ایران در زمان هخامنشیان بوده است که البته زنان بلند پایه دربار همچون شاهزادگان از آن استفاده می کردند)

داستانی از خشایارشا بزرگ

زمانی که خشیارشا در مسیر لشکرکشی به یونان بود به سارد رسید .یونانیها جاسوسانی به سارد فرستاده بودند تا از تعداد سپاهیان و چندوچون آن آگاه شوند.این جاسوسان اسیر پارسیان شدند و بعد از بازجویی حکم اعدام آنها صادر شد.اما هنگامی که خبراین موضوع به خشیارشا رسید حکم اعدام را تصویب نکرده و خواست که اگر اجرا نشده ،جاسوسان را به نزد او آورند.اسلحه دارها شتافتند و قبل از اعدام جاسوسان را نجات و به نزد شاه بزرگ آوردند.خشیارشا وقتی از نیت جاسوسان آگاه شد دستور داد که تمام پیاده نظام و سواره نظام و... را به آنها نشان دهند و بعد جاسوسان را آزاد کرد و بعد گفت:
"ازکشته شدن سه نفر چیزی از نیروی دشمن نمی کاهد ولی با برگشت آنها به یونان ،یونانیها خواهند دانست که نیروی ما چیست و پس از این آگاهی شاید از جنگ منصرف شوند و بنابراین ما بیهوده خود را خسته نخواهیم کرد."

داریوش بزرگ

متن کتاب ماتیکان فروردین ماه روز خرداد :

متن کتاب ماتیکان فروردین ماه روز خرداد :

به نام دادار هرمزد

ماه فروردین روز خورداد

1 – اشو زرتشت از هرمزد پرسید که برای چه مردمان , ماه فروردین روز خورداد را از دیگر روز ها بزرگتر , بهتر و گرامی تر دارند .
2 – هرمزد پاسخ داد که ای سپیتمان زرتشت , در ماه فروردین روز خورداد , جان جهانیان را آفریدم .
3 – در ماه فروردین روز خرداد , ایر و نیز انیر را بن پیدا بود .
4 - در ماه فروردین روز خرداد , کیومرث اندر جهان پیدایی آمد .
5 - در ماه فروردین روز خرداد , کیومرث ارزور را کشت .
6 - در ماه فروردین روز خرداد , مهری و مهریانی ( مشی و مشیانه ) از زمین فراز رستند .
7 - در ماه فروردین روز خرداد , هوشنگ پیشدادی اندر جهان به پیدایی آمد .
8 - در ماه فروردین روز خرداد , تهمورث اهریمن دروند را به باره کرده برای سی سال .
9 - در ماه فروردین روز خرداد , جم جهان را بی مرگ کرد , پیری ناپذیر کرد .
10 - در ماه فروردین روز خرداد , جم پیمانه ای را که از دوزخ آورده بود اندر جهان به پیدایی آمد .
11 - در ماه فروردین روز خرداد , جم استودانها کَند و به مردمان فرمود کندن , چون آنان فرموده ی جم را دیدند , روز به نوروز کردند و نوروز نام نهادند .
12 - در ماه فروردین روز خرداد , فریدون بخشش جهان کرد .
13 – روم را به سلم داد و توران را به تور و ایرانشهر را به ایرج داد .
14 – و سه دُخت بُخت , خسرو شاه تازیان را به خواست و به زنیِ پسران داد .
15 – سلم و تور نسبت به پدر نافرمانبردار شدند , و ایرج برادر خویش را کشتند .
16 - در ماه فروردین روز خرداد , منوچهر بر کین ایرج بیرون آمد و سلم و تور را به کین ایرج بکشت .
17 - در ماه فروردین روز خرداد , سام نریمان سناویزک دیو را بکشت .
18 - در ماه فروردین روز خرداد , سام نریمان اژدهاک را بکشت .
19 - در ماه فروردین روز خرداد , کیومرث ارزور اهریمن زاده را بکشت .
20 - در ماه فروردین روز خرداد , کیخسرو سیاوشان , افراسیاب تورانی را به کین پدر خویش بکشت .
21 - در ماه فروردین روز خرداد , کیخسرو سیاوشان با شکوه به گرودمان شد .
22 - در ماه فروردین روز خرداد , منوچهر و آرشِ شیوا تیر , سرزمین از افراسیاب تورانی باز ستاندند .
23 - در ماه فروردین روز خرداد , کیخسرو سیاوشان , پادشاهی را لهراسپ بسپارد و خود به پیروزگری به گرودمان شد .
24 - در ماه فروردین روز خرداد , زرتشت اسپیتمان به بینش و همپرسگی هرمزد خدای رسید .
25 - در ماه فروردین روز خرداد , زرتشت اسپیتمان دین مزدیسنان را از هرمزد خدای پذیرفت .
26 - در ماه فروردین روز خرداد , کِی گشتاسپ شاه از زرتشت دین پذیرفت .
27 - در ماه فروردین روز خرداد , هجده چیز به هجده سال به خسرو هرمزان رسید .
28 - در ماه فروردین روز خرداد , بهرام ورجاوند از هند به پیدایی آید .
29 - در ماه فروردین روز خرداد , پشوتن گشتاسپان از کنگدژ به ایرانشهر آید و دین مزدیسنان را رایج کند .
30 - در ماه فروردین روز خرداد , هوشیدر زرتشتان به بینش و همپرسگی هرمزد خدای رسد و دین مزدیسنان را از هرمزد خدای به یکبار بیاموزد و از بر کند و خورشید را به میان آسمان به نیمروز ده شبانه روز بازگیرد , و مردمان را نسبت به دین مزدیسنان بی گمان کند و هزاره هوشیدر را بُن آغاز باشد , و آن زرتشت به سر بُود .
31 - در ماه فروردین روز خرداد , سام نریمان اژدهاک را بکشد و خود در هفت کشور به خدایی بنشیندند , چندی پس کیخسرو بدو پدیدار آید و سام را به کیخسرو بسپارد .
32 – پنجاه و هفت سال کیخسرو , هفت کشور خدای بود و سوشیانس موبدان موبد بود .
33 – و پس از آنکه گشتاسپ شاه را کالبدمند کند , کیخسرو پادشاهی را به گشتاسپ سپارد و سوشیانس موبدان موبدی را به زرتشت پدر خویش سپارد .
34 - در ماه فروردین روز خرداد , هرمزد خدای رستاخیز و تن پسین کند , آنگاه جهان بی مرگ و پیری ناپذیر و بی رنج و بی پتیاره بُود .
35 – اهرمن با دیوان و دروجان و اهریمن زادگان و ساستاران ( = فرمانروایان ستمگر ) و کیگان ( پیشوایان دینی دشمن زرتشت ) و کُرپان ( = روحانیان پیش از زرتشت ) ناکار شوند , آزدیو همه ی دیوان و دروجان را به خورد و سروش اهلو آزدیو را ناکار بکند .
36 – هرمزد خدای اهریمن را بزند و گیج و ناکار بکند .
37 – به گونه ای که پیش از آن نه گنامینو و نه دام و دهش او بر زمین پاینده نبُوند .
38 – اهریمن را به همان سوراخی که اندر تاخت , برند . سر ببند و دوزخ را به هفت فلز گداخته انبار کنند .
39 – این زمین باز به ستاره پایه شود و گرودمان از آن جای که هست باز به ستاره پایه آید و همه جا گرودمان بشود .
40 – مردم بی مرگ و پیری ناپذیر بشوند , که پس از آن خورش ( غذا ) نباید کردن .
41 – و اگر کسی گوشت خورده است , او را به سن چهل ساله برانگیزند و اگر کسی گوشت نخورده است , او را به به سن پانزده ساله برانگیزند .
42 – آنان را از جای برانگیزند که جانشان از تن بشد .
43 – هر مرد که او را زن نیست , سپندارمذ , او را زن دهد و هر زن که او را شوی نیست , هرمزد او را شوی دهد .
44 – اندر پنجاه و هفت سالگی برای فرزند زایشی بُود .
45 – آن مرد را که هرگز زن نکرد و ان زن را که هرگز شوی نکرد , پس از آن بیش هرگز فرزند زایشی نبُود .
46 – مرد و زن یکی با دیگری آسایند , ولی آنان را فرزند زایشی نبُود .
47 – و به همه گاه ( زمان ) سیر و آسوده باشند و آنان را به خورش چیزی نیز آرزو نباشد و جهان , پاک بشود و مردم همیشه بی پتیاره و زیان و همیشه بی مرگ بشوند .
فرجام یافت به درود و شادی و رامش , شاد و اهلر و فرخ و دیر زیوش و پیروزگر و کامروا و کام انجام باد , کسی که این را نوشت و کسی که خویش را و نیز برای کس دیگر بخواند و کسی که کار فرماید .

ایدون باد , ایدون تر باد